Elfstedentocht per Kajak voor de ziekte van Crohn
Moe maar voldaan kwamen wij zondag 1 augustus rond een uur of 15.00 weer aan bij het11stedenbruggetje in Franeker nadat we vrijdag 30 juli 5.10 vertrokken onder toeziend oog van familie, Sophie en haar moeder van de MLDS, en nog een aantal dierbaren.
Morele steun is altijd fijn zeker op dit tijdstip. Want ja, van een leien dakje ging het zeker niet worden. We hebben dan ook alle weersinvloeden gehad.
Dag 1 Franeker-Leeuwarden 5:10
We hadden er prachtig weer, zo goed als windstil, dus Dokkum werd onder luid applaus van onze volgers en wild vreemden toch makkelijk gedaan. De terugweg was echter een ander verhaal. Aangekomen in Wijns waren we nat en koud, maar werden net als in Dokkum warm onthaalt. Droge kleren aan en er werd goed gezorgd voor de innerlijke mens. Na een flinke uitsmijter en een paar warme bakken koffie ging de reis verder naar Leeuwarden. Daar aangekomen viel de avond, maar het doel was Sneek nog te halen. Kijkend naar wat het weer zou doen leek het verstandig om de nacht door te brengen onder het viaduct t.h.v. Goutum. Het werd een natte en winderig nacht zonder echt te slapen, echter had het lichaam wel enkele uren rust gehad. Rond 4.15 zaten we samen met Michel en Alienke aan het ontbijt. Zij hebben 3 dagen voorzien van zeer goede zorg op en vanaf de volgboot. Zo stonden ze te allen tijde klaar met krachtvoer.
Dag 2 Leeuwarden-Hindeloopen 5:00
En daar gingen we weer de Zwette op, maar al snel begon het weer te regen en stevig te waaien. Ff een frisse douche dacht ik nog, heerlijk!! Maar wat een lang doods stuk is dat over de Zwette. Het enige wat je ziet is water, riet en bochten. Waarvan je denkt na deze bocht zal er wel een dorpje komen, maar nee weer een eindeloos stuk water. Dit was mentaal slopend stuk en wat is het dan mooi als je Sneek binnen peddelt en er bij de Waterpoort een hele delegatie staat om ons binnen te halen in de 3e stad. Een enorme boost geeft dat, zeker als er staan dan op dat moment mensen staan die je daar niet verwacht. Zo hartverwarmend. Na een lange pauze te hebben genomen ging het avontuur verder. Een avontuur was het dan ook zeker op het Slotermeer. Windkracht 5/6 en flinke golven. Goed dat we het besluit hadden genomen niet over het meer te peddelen. Kajakken achter de boot en het meer over denk je dan. Golven die de ruitenwisser van de boot wegslaan en kajakken die tegen elkaar aanslaan, over de kop slaan, half zinken en en zelfs losraken. Even dacht ik dat we op konden houden, maar ze bleken sterker te zijn dan we dachten. Wat waren we blij dat we Balk binnen voeren. En toen was het kajakken leeg hozen. Hier aangekomen was het duidelijk dat we toen boven €3000,- zaten. Daar doe je het allemaal voor uiteindelijk. En de tocht die wij deden was ook de vaar 11stedentocht en deze is dik 200 km, dus die kilometers gingen we wel halen. De weg werd vervolgt naar Stavoren en daar was het doel in de nacht door te gaan naar Workum. Hier zouden we de volgboot weer ontmoeten, zij konden niet door Hinderlopen varen. Hier aangekomen met hoofdlampjes vond Mario het terecht te gevaarlijk om de reis te vervolgen richting Workum. De leidinggevende van Mario die ons vanuit de auto begeleide langs de zeedijk bood aan om in de kofferbak van zijn Volvo te slapen. Tsja, een andere keuze hadden we niet. Je begrijpt dit werd weer een heerlijk nachtje slapen. Na toch wat rust door de leden werd om 5 uur de weg vervolgd richting de volgboot die voor Workum lag.
Dag 3 Hindeloopen-Franeker
Hindeloopen slaapt nog, zo mooi die slootjes, huizen en brugjes. Idyllische plekjes…Achter Hindeloopen ontmoeten we Michel en Alienke weer en dus was het tijd voor een lekker stevig ontbijt, zodat we voor de avond Franeker binnen konden varen. Workum, Bolsward en uiteindelijk Harlingen werden gehaald en dan het laatste stuk over het kanaal. De laatste lootjes en ja ze waren zwaar. Flinke golfslag door de pleziervaart zorgde ervoor dat het nog een kleine 10km hard werken werd. Aangekomen in Franeker werden we met muziek van Queen, we are champignons binnengehaald. Familie en vrienden die daar staan met bloemen en hun grote waardering uitspreken. Dat doet je wel wat hoor. Respect was dan ook het woord wat veel gebruikt werd en als ik dan Friesland doorkruis met de auto dan is het eerste wat ik denk, wat een allemachtig groot stuk hebben we afgelegd.
Pas dan komt eigenlijk het besef. Wij zijn samen dan ook erg trots dat we dit geflikt hebben en dat we tot nog toe een krappe €4000,- opgehaald hebben. Want daar hebben we het uiteindelijk voor gedaan en die overwinning op jezelf natuurlijk.
Hierbij willen wij Mario en ik allen die hebben gedoneerd bedanken voor jullie donaties. Deels gaat er een bedrag naar de nabestaanden van Henk, dit wordt middels een cheque aan de familie overhandigd en de rest van de bijna €3750 gaat naar onderzoek voor de ziekte van Crohn.
Gr. Mario en Michel

